Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Νεραϊδόπαρμα

Τύλιξα στον κόρφο μου , μανουσάκια του βουνού να στα ρίξω στα μαλλιά

Έκρυψα τον πόνο μου στο τραγούδι του αηδονιού , να σου αγγίξει την καρδιά

Πνίγηκαν τα λόγια μου, τα μάτια μου στην γη, χαμηλώνουνε δειλά

Πέρασες τα δάχτυλα, να χτενίσεις τα μαλλιά και τα τίναξες ψηλά

Λούστηκες με φως , αλήθεια δεν ξανάδα τόση ομορφιά

Καλημέρα σου νεράιδα

Στην ποδιά σου κόκκινο, ένα ρόδι ακουμπώ,

σαν τα χείλη σου μικρή Αυγουστιάτικο πρωινό ,

να θυμάσαι θα ‘μαι δω, αν σε φέρει η βροχή.....


1 σχόλιο:

  1. κάποτε θα συναντηθούν τα μάτια
    και θα 'χουν,
    ήδη από καιρό, αποθηκευμένα,
    όσα ήθελε να περιγράψει, η τρυφερότητα.
    Πόση ομορφιά έχει η αξιοπρέπεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή